India Untold: US मरीन रवी धर्निधिरका यांनी २६/११ हल्ल्यात वाचवले १५७ जीव, गोष्ट वाचून ठोकाल कडक सलाम

कॅप्टन रवी धर्निधिरका आणि माजी कमांडोंनी १५७ घाबरलेल्या लोकांना जळत्या युद्धक्षेत्रातून बाहेर काढले. त्यांचे धैर्य आणि प्रसंगावधान हे २६/११ च्या सर्वात मोठ्या शौर्यांपैकी एक आहे.

२६ नोव्हेंबर २००८ रोजी जेव्हा मुंबईवर दहशतवादी हल्ला झाला, तेव्हा शौर्याची एक विलक्षण गाथा समोर आली. लष्कर-ए-तैयबाच्या दहा दहशतवाद्यांनी भारतावर सर्वात भयंकर हल्ला केला. चार दिवसांच्या या हल्ल्यात १५९ लोक ठार झाले आणि २०० हून अधिक जण गंभीर जखमी झाले. ताजमहाल पॅलेस हॉटेल या हल्ल्याचे केंद्र बनले होते. पण याच हॉटेलमध्ये एका अज्ञात वीराने आपल्या धाडसाने आणि प्रसंगावधानाने १५७ लोकांचे प्राण वाचवले.

रवी धर्निधिरका यांची विलक्षण कहाणी

US मरीन कॉर्प्सचे माजी कॅप्टन, धर्निधिरका यांनी इराकमध्ये २०० हून अधिक लढाऊ मोहिमांमध्ये भाग घेतला होता, ज्यात २००४ मधील फल्लुजाहच्या वेढ्याचाही समावेश होता. नोव्हेंबर २००८ मध्ये, ३१ वर्षीय भारतीय-अमेरिकन मरीन रवी एका दशकानंतर मुंबईत परतले होते, बधवार पार्कजवळ शांतपणे सुट्टी घालवण्याच्या आशेने पण नियतीच्या मनात काहीतरी वेगळेच होते.

हल्ल्याच्या रात्री, रवी आपल्या काका आणि चुलत भावांसोबत ताजच्या २० व्या मजल्यावरील Souk या लेबनीज रूफटॉप रेस्टॉरंटमध्ये गेले. 'The Siege: 68 Hours Inside The Taj Hotel' या पुस्तकात पत्रकार कॅथी स्कॉट-क्लार्क आणि एड्रियन लेव्ही यांनी लिहिल्याप्रमाणे, आत पाऊल ठेवताच धर्निधिरका यांना काहीतरी विचित्र वाटले. मेटल डिटेक्टर वाजला, तरीही सुरक्षा कर्मचाऱ्यांनी त्यांना आत जाऊ दिले. त्यानंतर लगेचच रेस्टॉरंटमधील फोन वाजू लागले. कुलाब्यात गोळीबार झाल्याची बातमी पसरली. त्यानंतर ताजवर हल्ला झाल्याची खात्री झाली.

रवी यांनी तात्काळ सुट्टीचा मूड सोडून आपले लष्करी कौशल्य वापरण्यास सुरुवात केली. त्यांनी एका खासगी सुरक्षा कंपनीसाठी काम करणाऱ्या दक्षिण आफ्रिकेच्या माजी कमांडोंसोबत मिळून सूत्रे हाती घेतली. Souk चे काचेचे दरवाजे एक मोठा धोका होते - एका ग्रेनेडने मोठा विध्वंस होऊ शकला असता. कमांडोंनी घाबरलेल्या पाहुण्यांना माहिती दिली, तर रवी आणि एका सहकाऱ्याने मजल्याची पाहणी केली.

त्यांना एक कॉन्फरन्स हॉल सापडला, ज्याला जाड लाकडी दरवाजा होता आणि जवळच आग विझवण्यासाठी वापरला जाणारा जिना होता. त्यांनी लष्करी शिस्तीने फर्निचर - टेबल, खुर्च्या आणि इतर जड वस्तू वापरून जिन्याचा मार्ग अडवला. ताजच्या कर्मचाऱ्यांना सूचना देण्यात आली की गरज पडल्यास हा मार्ग मोकळा करावा.

स्वयंपाकघरातून वेगाने जात, त्यांनी घाबरलेल्या पाहुण्यांना हॉलमध्ये एकत्र केले आणि चाकू, सुऱ्या, लोखंडी सळ्या यांसारखी मिळेल ती हत्यारे गोळा केली. त्यांना माहित होते की ही हत्यारे असॉल्ट रायफल्ससमोर कुचकामी होती, पण ते प्रतिकार करण्यास तयार होते. दहशतवाद्यांना संघटित प्रतिकाराची अपेक्षा नसेल, असा त्यांचा अंदाज होता.

आत गेल्यावर त्यांनी हॉलमध्ये अंधार केला, पडदे ओढले आणि मोठे फर्निचर लावून दरवाजे बंद केले. फोन सायलेंट मोडवर ठेवण्यात आले. सर्वांना शांत राहण्यास सांगितले. एक लहानसा आवाजही १५७ निष्पाप नागरिकांचा जीव धोक्यात घालू शकला असता.

तास जात होते. बाहेर, हॉटेलमध्ये स्फोटांचे आवाज येत होते - दहशतवाद्यांनी मध्यवर्ती घुमट आणि हेरिटेज टॉवरजवळ RDX चा स्फोट घडवून आणल्याने दोन मोठे स्फोट झाले, ज्यामुळे आग लागली. ज्वाला वरच्या दिशेने पसरू लागल्या. धर्निधिरका यांनी लगेच धोका ओळखला: आगीमुळे बाहेर पडण्याचे मार्ग बंद होऊ शकत होते किंवा वीज गेल्यास गुदमरून मृत्यू होऊ शकला असता.

सुरक्षा दल येत असल्याच्या अफवा पसरल्या होत्या, पण रवी यांना सत्य माहित होते - दहशतवाद्यांच्या गोळीबारामुळे कोणत्याही बचावकार्याला उशीर होणार होता. वेळ निघून जात होती.

शांतपणे, टीमने बाहेर पडण्याची योजना कार्यान्वित केली. कमांडोंनी कॉरिडॉर तपासले. धर्निधिरका यांनी ताजच्या कर्मचाऱ्यांच्या मदतीने अडथळा दूर केला आणि गटाला शांतपणे बाहेर पडण्यासाठी तयार केले. फोन बंद. चपला काढलेल्या. प्रत्येक पाऊल महत्त्वाचे होते.

एकेका मजल्यावरून, ते पूर्ण शांततेत जिन्यावरून खाली उतरले. प्रत्येक मजल्यावर लॉबीकडे पाहण्यासाठी काचेची खिडकी होती - एक छोटीशी सावलीही त्यांना उघड करू शकली असती. महिला आणि मुलांना कमांडो आणि ताजच्या सुरक्षारक्षकांच्या मार्गदर्शनाखाली पुढे पाठवण्यात आले. पुरुष त्यांच्या मागे होते. कॅप्टन धर्निधिरका सर्वात शेवटी होते.

अर्ध्या वाटेत, त्यांच्या लक्षात आले की एक ८४ वर्षीय महिला वीस मजले उतरू शकणार नाही. कोणताही विचार न करता, त्यांनी आणि एका वेटरने तिला उचलून घेतले. तिने मागे राहण्याची विनंती केली, पण त्यांनी नकार दिला.

अत्यंत तणावपूर्ण आणि वेदनादायी प्रवासानंतर, ते अखेर धुराने भरलेल्या जिन्यातून बाहेर पडले - जिवंत.

कॅप्टन रवी धर्निधिरका आणि माजी कमांडोंनी १५७ घाबरलेल्या लोकांना जळत्या युद्धक्षेत्रातून बाहेर काढले होते. त्यांचे धैर्य, प्रसंगावधान आणि तीव्र बुद्धिमत्ता हे २६/११ च्या सर्वात मोठ्या शौर्याच्या कथांपैकी एक आहे.