Mumbai Shocker : तीन वर्षे एकटाच घरात बंद, अनूपकुमार नायर यांची अखेर सुटका, वाचा नेमके काय झाले

आई-वडील आणि भावाच्या मृत्यूनंतर पूर्णपणे एकटे पडले होते. यामुळे त्यांची शारीरिक आणि मानसिक प्रकृती पूर्णपणे ढासळली होती, आणि ते फक्त ऑनलाइन पद्धतीने जेवण मागवून जगत होते.

नवी मुंबई - ५५ वर्षीय अनूप कुमार नायर यांची एका स्थानिक स्वयंसेवी संस्थेने नुकतीच सुटका केली. गेल्या तीन वर्षांपासून ते आपल्या नवी मुंबईतील घरात एकटेच बंदिस्त जीवन जगत होते. एकेकाळचे कॉम्प्युटर प्रोग्रामर असलेले अनूप, आई-वडील आणि भावाच्या मृत्यूनंतर पूर्णपणे एकटे पडले होते. यामुळे त्यांची शारीरिक आणि मानसिक प्रकृती पूर्णपणे ढासळली होती, आणि ते फक्त ऑनलाइन पद्धतीने जेवण मागवून जगत होते.

भीषण स्थितीतून सुटका

या घटनेची माहिती मिळाल्यावर SEAL (Social and Evangelical Association for Love) या संस्थेच्या कार्यकर्त्यांनी घारकूल सीएचएस, सेक्टर १७, नवी मुंबई येथील त्यांच्या फ्लॅटमध्ये प्रवेश केला. तेव्हा घराची स्थिती अत्यंत भीषण होती. संपूर्ण घर कचऱ्याने भरलेले, मानवी विष्ठेचा सडा, आणि फर्निचर जवळपास नाहीच अशा स्थितीत होते. अनूप खुर्चीवरच झोपलेले आढळले आणि त्यांच्या पायाला गंभीर संसर्ग झालेला होता.

कोणाशीच संपर्क नाही

शेजाऱ्यांनी सांगितले की अनूप अनेक वर्षांपासून कोणाशीही बोलत नव्हते. ते दार उघडत नसत, कचरा सुद्धा घरातून बाहेर टाकत नसत. काही वेळा सोसायटीच्या सदस्यांना हस्तक्षेप करावा लागला. काही नातेवाईकांनी संपर्क साधण्याचा प्रयत्न केला, पण त्यांनी कुणावरही विश्वास ठेवणे सोडून दिले होते.

वैयक्तिक दुःखाचा परिणाम

अनूप यांच्या मोठ्या भावाने २० वर्षांपूर्वी आत्महत्या केली. त्यानंतर गेल्या सहा वर्षांत आई आणि वडीलांचेही निधन झाले. आई भारतीय हवाई दलाच्या टेलिकम्युनिकेशन विभागात काम करत होती आणि वडील टाटा रुग्णालयात नोकरीला होते. कुटुंबातील हे सर्व गमावल्यावर, अनूप हळूहळू निराशेच्या गर्तेत फसले आणि समाजातून पूर्णपणे तुटले.

जगापासून वेगळे राहिले

ते कोणत्याही नोकरीत नव्हते आणि प्रकृती खालावल्याने काम करण्याचीही ताकद उरली नव्हती. काही शेजाऱ्यांनी त्यांच्या आई-वडिलांच्या एफडीचे पैसे त्यांच्या खात्यात ट्रान्सफर करून मदत केली होती. तरीही त्यांनी स्वतःला जगापासून वेगळे ठेवले.

सध्या आश्रमात उपचार सुरू

सध्या अनूप यांना पनवेल येथील SEAL आश्रमात ठेवण्यात आले आहे, जिथे त्यांच्यावर वैद्यकीय उपचार सुरू आहेत आणि मानसिक आधार दिला जात आहे. त्यांनी सांगितले की, "माझ्या आयुष्यात आता कुणी उरलेलं नाही." त्यामुळे नवीन नोकरी मिळवणंही कठीण आहे, असं त्यांनी नमूद केलं.

तज्ज्ञांचे मत

मानसिक आरोग्य तज्ज्ञांचे म्हणणे आहे की, आप्तजनांच्या मृत्यूनंतर निर्माण होणारी दुःखद भावना अनेकदा नाराजी आणि नैराश्यामध्ये बदलते. अशावेळी व्यक्तीला स्वतःच्या अस्तित्वाचा अर्थ उरलेला वाटत नाही आणि तो समाजापासून तुटून स्वतःची देखील काळजी घेणं बंद करतो.

एकाकीपणाचा शहरी चेहरा

अनूपकुमार नायर यांची कथा मोठ्या शहरांतील एकाकीपणाच्या दाहक वास्तवाचे प्रतिबिंब आहे. मदत वेळेत मिळाल्यामुळे त्यांचा जीव वाचला, पण अशा कितीतरी व्यक्ती आहेत ज्या चार भिंतींच्या आत गुप्त दुःखात जगतात आणि मरतात. कोणालाही त्यांच्या वेदनांची कल्पना नसते. समाजातील अशा लोकांपर्यंत पोहोचण्यासाठी आणि त्यांचं जीवन वाचवण्यासाठी, आपण सर्वांनीच संवेदनशील राहणं गरजेचं आहे.