बस्तरच्या जंगलातील एक अधुरी प्रेमकहाणी

बस्तरच्या जंगलात सोमडू आणि जोगीची प्रेमकहाणी फुलली, पण नक्षलवादाच्या आगीत जळून राख झाली. सोमडूने आत्मसमर्पण करून पोलिसांत नोकरीला सुरुवात केली, पण नक्षलवाद्यांनी त्याला सोडले नाही.

छत्तीसगड न्यूज: सोमवारी त्या दुपारी, जेव्हा सोमडू आपल्या सहकाऱ्यांसह ऑपरेशनवरून परतत होता, तेव्हा एका भीषण स्फोटात सर्वकाही संपले... बस्तरच्या जंगलात प्रेम सहसा ऐकू येत नाही, दबलेले राहते. बंदूकांच्या आवाजा, कटकारस्थानांच्या आणि रक्ताळलेल्या इराद्यांमध्ये जर कुठे जीवनाचे बीज फुटतात, तर ते एखाद्या चमत्कारापेक्षा कमी नाही. अशीच एक कहाणी आहे सोमडू आणि जोगीची.

अशी झाली होती दोघांची भेट

सोमडू आणि जोगी, दोघेही माओवादी संघटनेचे कॅडर होते. जंगलाच्या आत, जिथे प्रत्येक पाऊल मृत्युच्या सावलीत बुडालेले होते, तिथे दोघांची भेट झाली. जोगीचे हास्य आणि सोमडूची गांभीर्य यांच्यामध्ये एक अनकहा नाते निर्माण झाले. बंदूकांच्या मध्ये कोणीतरी हळूच म्हणाले, “संघटनेपेक्षा मोठे काहीच नाही.” पण सोमडू आणि जोगीचे हृदय हा आदेश मानण्यास तयार नव्हते.

वेगळे करण्याचा प्रत्येक प्रयत्न केला गेला

प्रतिकूल परिस्थितीत, एके दिवशी सोमडू आणि जोगीने विवाह केला आणि सात जन्मांपर्यंत एकमेकांची साथ देण्याचे वचन दिले. पण त्यांचे सुख जास्त काळ टिकले नाही. नक्षलवाद्यांच्या संघटनेला हे नाते मान्य नव्हते. "व्यक्तिगत जीवन संघटनेच्या विचारसरणीच्या विरोधात आहे," असा फतवा देण्यात आला. त्यांना वेगळे करण्याचा प्रत्येक प्रयत्न केला गेला.

दोघांनी केले आत्मसमर्पण

प्रेमात शक्ती अमर्याद असते. सोमडू आणि जोगीने आपल्या प्रेमासाठी सर्वात मोठे पाऊल उचलले – आत्मसमर्पण. त्यांनी बंदूक सोडल्या आणि एका नवीन जीवनाच्या शोधात समाजाच्या मुख्य प्रवाहात सामील झाले. नंतर सोमडू पोलिसांत आरक्षक बनला आणि जोगीने एका साध्या गृहिणीची भूमिका बजावली. दोघांनी नक्षलवादाच्या अंधारातून बाहेर पडून एक नवा प्रकाश पाहिला.

आणि मग झाला स्फोट

पण नक्षलवाद्यांना दोघांचे एकत्र राहणे कुठे मान्य होते? सोमवारी त्या दुपारी, जेव्हा सोमडू आपल्या सहकाऱ्यांसह ऑपरेशनवरून परतत होता, तेव्हा एका भीषण स्फोटात सर्वकाही संपले. आयईडी स्फोटाचा आवाज जंगलात घुमला. सोमडूचा मृतदेह रस्त्यावर विखुरला होता. त्याचे स्वप्न, त्याचे प्रेम, सर्वकाही तिथेच संपले.

सोमडूची शहादत केवळ एक मृत्यू नव्हता...

जेव्हा ही बातमी जोगीपर्यंत पोहोचली, तेव्हा ती स्तब्ध झाली. तिच्या डोळ्यांतून अश्रू वाहत नव्हते. ती शून्यात पाहत होती, जणू तिच्या आतील सर्व जग उद्ध्वस्त झाले आहे. पण जोगीला माहित होते की सोमडूची शहादत केवळ एक मृत्यू नव्हता, तर नक्षलवादाविरुद्धच्या त्याच्या संघर्षाचा शेवटचा अध्याय होता.

प्रेम म्हणजे बलिदानातही जगणे

सोमडू गेला, पण त्याची कहाणी अमर आहे. तो केवळ जोगीच्या हृदयातच जिवंत नाही, तर प्रत्येक त्या व्यक्तीसाठी प्रेरणा आहे जो हिंसाचार आणि द्वेषाच्या दरम्यान प्रेम आणि शांतीचे स्वप्न पाहतो. सोमडूच्या शहादतीने हे सिद्ध केले की प्रेम म्हणजे केवळ जगणे नाही, तर खऱ्या अर्थाने प्रेम म्हणजे बलिदानातही जगणे.

रक्तापेक्षा खोल प्रेम

जोगी आज एकटी आहे, पण तिच्या डोळ्यांत अभिमान दिसतो. सोमडूने जो मार्ग निवडला, तो सोपा नव्हता. पण त्याने दाखवून दिले की बस्तरच्या मातीत रक्तापेक्षा खोल प्रेमही वाहते आणि जेव्हा कधी बस्तरच्या जंगलात कोणी चोरून प्रेमाची गोष्ट करेल, तेव्हा सोमडू आणि जोगीची कहाणी तिथे घुमेल – एक प्रेम, जे अपूर्ण राहूनही पूर्ण होते. नक्षलवाद्यांचे हृदयच असे आहे.