संकटाच्या क्षणी एका फोन कॉलने परके झाले आपले, जाणून घ्या मैत्रीचं अद्भुत नातं कसं जन्माला आलं?

Friendship Story : ही कथा सुरिंदर गुप्ता आणि सुखदेव वालिया यांच्या मैत्रीची आहे, जी एका संकटाच्या क्षणी सुरू झाली. न्यू ऑर्लिन्स मध्ये गुप्ता कुटुंबावर आलेल्या संकटात वालिया यांनी त्यांना मदत केली आणि त्यातून एक अतूट मैत्रीचे बंधन निर्माण झाले.

Friendship Story : ही कथा Hidden Brain टीमच्या "My Unsung Hero" या मालिकेचा भाग आहे. यात अशा व्यक्तींच्या कथा असतात ज्यांची दयाळूता इतरांच्या आयुष्यात कायमची छाप सोडून जाते.

रात्रीच्या भयाण शांततेत, एक अनोळखी फोन कॉल... आणि त्यातून पुढे काय घडेल याची कोणालाच कल्पना नव्हती. पण याच एका क्षणाने दोन कुटुंबांना कायमचे एकत्र आणले. ही कथा आहे सुरिंदर गुप्ता आणि सुखदेव वालिया यांच्या मैत्रीची, जी एका संकटाच्या क्षणी सुरू झाली आणि आज एक अविस्मरणीय गाथा बनली आहे.

1974 साल, न्यू ऑर्लिन्स. सुरिंदर गुप्ता वैद्यकीय शिक्षणासाठी आपल्या पत्नी शशी आणि लहान मुलगा शमींदर सोबत भारतातून अमेरिकेत आले होते. 1963 पासून बॅटन रूजमध्ये स्थायिक झालेल्या गुप्तांसाठी न्यू ऑर्लिन्स शहर पूर्णपणे नवीन होते. बॅटन रूजमध्ये ते एका मोठ्या भारतीय समुदायाचा भाग होते, पण येथे त्यांना पुन्हा शून्यातून सुरुवात करायची होती.

एका कडाक्याच्या थंडीच्या रात्री, शमींदरला अचानक खूप ताप आला. पहाटे 3 वाजता, ते एका 24 तासांच्या औषध दुकानातून औषध घेण्यासाठी गेले. पण बाहेर आल्यावर त्यांना धक्काच बसला. त्यांची गाडी जागेवर नव्हती! नंतर कळले की ती टो करण्यात आली होती. टॅक्सीसाठी पैसे नव्हते, ओळखीचे कोणी नव्हते. या हताश क्षणी गुप्तांनी फोन बुक काढले आणि पंजाबी आडनावे शोधायला सुरुवात केली.

त्यांनी नशीब आजमवण्यासाठी "सिंह" आणि "वालिया" अशी नावे शोधायला सुरुवात केली आणि नशिबाचा भाग म्हणूनच, पहिल्याच प्रयत्नात त्यांना सुखदेव वालिया भेटले. वालिया त्याच भागातून होते, त्याच भाषेत बोलत होते. गुप्तांनी आपली संपूर्ण व्यथा त्यांना सांगितली. पहाटेची वेळ असूनही वालिया यांनी मदतीला यायला क्षणाचाही विलंब केला नाही. ते लगेच गाडी घेऊन आले, त्यांना अपार्टमेंटमध्ये घेऊन गेले आणि दुसऱ्या दिवशी गाडी शोधून काढायलाही मदत केली. गुप्तांच्या शब्दांत सांगायचे तर, "ते त्या क्षणी आमच्यासाठी साक्षात देवदूत होते!"

मैत्रीची सुरुवात

या घटनेनंतर, गुप्ता आणि वालिया यांच्यातील मैत्री फुलू लागली. दोघेही आपापल्या घरापासून दूर होते, एका नवीन देशात नवे आयुष्य सुरू करत होते. त्यांच्यातील समान गोष्टी, जसे की एकच भाषा बोलणे आणि एकसारखे अन्न खाणे, त्यांच्या नात्याला अधिक घट्ट करत गेल्या. ते एकत्र भारतीय चित्रपट पाहू लागले, एकत्र जेवण बनवू लागले आणि लवकरच दोन्ही कुटुंबे आठवड्यातून दोनदा पत्ते खेळण्यासाठी एकत्र येऊ लागली. काही वेळातच, ही दोन कुटुंबे एकाच कुटुंबासारखी वाटू लागली.

एक अविश्वसनीय योगायोग

या मैत्रीत एक असा अनपेक्षित ट्विस्ट आला, ज्याची कोणालाच कल्पना नव्हती. वालिया यांच्या भावाला मुलगा झाला आणि त्याच वेळी गुप्ता यांना मुलगी झाली. अनेक वर्षे त्यांच्या मुलांची आणि मुलींची भेट होत राहिली. त्यांचे मार्ग पुन्हा पुन्हा एकमेकांना छेदत राहिले, आणि शेवटी एक दिवस दोघांनी लग्न करण्याचा निर्णय घेतला.

आज, या घटनेला 50 वर्षांपेक्षा जास्त काळ लोटला आहे. वालिया यांचा भाचा आणि गुप्तांची मुलगी यांच्या नात्यामुळे त्यांची मैत्री अधिकच घट्ट झाली आहे. "एका फोन बुकमधून सुरू झालेले हे नाते आता एका कुटुंबात बदलले आहे," गुप्ता अभिमानाने सांगतात. एका संकटाच्या क्षणी सुरू झालेल्या एका छोट्या फोन कॉलने, दोन कुटुंबांचे आयुष्य एकत्र गुंफले आणि एक सुंदर नात्याची कथा जन्माला आली.